آب روستای در قدیم از چشمه ای که در نزدیکی روستا به نام سنگ بن و هم چنین از طریق رودخانه تامین می شد البته استفاده از آب چشمه تنها در زمستانها بوده اما مردم روستا برای رفاه حال خود به فکر چاره افتادند بدین ترتیب که چشمه ای در وسط جنگل قرار دارد آب چشمه از سال 1352 بوسیله لوله های فلزی وارد روستا می شد.آب پس از طی مسافتی در محل به نام منبع آب می ریزد این منبع آب گنجایش 150 متر مکعب می باشد و آب از طریق لوله ها در کل روستا تقسیم می شود.ساعات تقسیم آب اوایل صبح و غروب است و در حال حاضر با رشد جمعیت اهالی این روستا با کمبود مواجه هستند.برای کشاورزی تعداد چاههایی که در روستا وجود دارد حدود 10 درصد می باشد که این چاهها عمیق می باشند و بالای 80 متر عمق دارند که برای مصارف کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد همه این چاهها در شمال روستا و در قسمت پایینی جاده سراسری ساری - گرگان واقع شده است این چاهها آرتزین موتوری هستند و اکثر این نوع چاهها دارای موتور و پمپ سانتریفوژ و با لوله آبده 2 تا4 اینچ می باشندو به طور متوسط با این موتور و پمپ 12 لیتر در ثانیه آبکشی می شود اما عمق چاههای عمیق 80 تا 120 متر و دیواره چاهها بوسیله لوله فولادی پوشش یافته که قطر لوله جداره بین 8 تا 12 اینچ است که آبکشی بوسیله پمپهای توربینی انجام می گردد و روستا دارای قنات نمی باشد اما رودخانه ای وجود دارد که از وسط محل می گذرد و روستا را به دو قسمت تقسیم می کند یک قسمت روستا که در بالای تپه واقع شده و یک قسمت کوچک روستا که در پایین (معروف به ته دره) واقع شده است. این رودخانه دارای 2 متر عمق و 7 متر عرض می باشد.